ခ်စ္သူ

ခ်စ္သူ
အေနေတြေ၀းလည္း
ရင္မွာေႏြးဆဲပါ ။

ခ်စ္သူ
အေတြးမွာလည္း
စိုးမိုးခဲ့တာ
မင္းအေၾကာင္းအၿမဲပါ ။

ခ်စ္သူ
တစ္ခါသာဆံုဖူးဆဲ
ရူးခဲ့ၾကတဲ့ ဒုိ႕အခ်စ္ေတြ
ေ၀းေနခဏေတာ့ လြမ္းမိုးရယ္ ေစြ ။

အကြၽမ္းတ၀င္ၿမိဳ႕က
လြမ္း၀ံ့သူေရ
ကမ္းလင့္ႀကိဳပါေမ
ငါ့အလြမ္းေတြ ပန္းျဖစ္ပါေစ ။

ဘ၀ဆိုးရဲ႕ ခ်စ္ကံ

တကယ္ေတာ့

ခ်စ္စိတ္ေတြ မြန္ေနသူ မဟုတ္ပါဘူး
ခ်စ္ခဲ့တာ ရိုးသားမႈနဲ႕ပါ –

ဆိုးရြားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ ငါ
လက္တြဲေဖာ္ကို ရွာခဲ့မိသူ
အခုေတာ့ကြာ ဆူးထိၿပီလို႕
ေျပာမထြက္ခဲ့ပါ –

စြဲလမ္းမိခဲ့ ပန္းတပြင့္ကို
လွမ္းလင့္လို႕ ခူးခ်င္ပါရဲ႕
တကယ္ေတာ့
အလွသာ ၾကည့္ခဲ့ရ ။

သူခ်စ္ရယ္ရွာ
ကိုယ္ခ်စ္ရယ္က ခဏတာ တဲ့
၀င္ကာစီးနင္း ဒီအဆင္က
ငါ့အတြက္မွာ လမ္းမွန္လားကြယ္ ။

ခ်စ္ခဲ့တာကို ဟန္ေဆာင္မႈလို႕ ေျပာရက္သူ
မင္းေၾကာင့္ ရိုးသားခဲ့သူကိုမွ
အခ်ိဳးမက်ေအာင္ ဖန္ေလသလားကြယ္ ။

ျဖစ္ခ်င္တာထက္
ျဖစ္ခြင့္မရတာေတြ မ်ား မ်ားလာတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ဘ၀
နားလည္မႈကူလို႕
ကမ္းလင့္လွည့္ပါ ခ်စ္သူ ။

ဆိုကာေနလဲ ပန္းခ်ီလိုပါဘဲ
ခုေတာ့
ေရာင္လႊင့္ျပယ္မိွန္
ေဆးေတြ တိမ္၀င္ခဲ့ပါၿပီကြယ္ ။

အတိတ္လြမ္း

တညတည လြမ္းခဲ့သမွ်
အသဲႏွင့္တကြ
ငါ ႏြမ္းခဲ့ရ၏ ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ တမ္းတခဲ့သမွ်
စြဲလမ္းစိတ္နဲ႕
ရူးခဲ့ရၿပီ ။

ပတ္သက္သမွ် အရာရာလည္း
ေႏွာင္းအတိတ္က
ေက်ာင္းထိပ္မွာဘဲ
ထားခဲ့ရ၏ ။

ငါလြမ္းသမွ်
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
ကြၽမ္းခဲ့ရၿပီ ။

အဆံုးမဲ့ အလြမ္းလား ?

တကယ္ပါ
ေရာ္ရမ္းကာ တမ္းတ
ေမွ်ာ္မွန္းကာ လြမ္း သမွ်ေတြ
ဒီဘ၀ႏွင့္သာ ေက်ပါေစေတာ့ ။

တိမ္စိုင္ေတြသာ အေရာင္ေျပာင္းသြား
မေဟာင္းေသးတာ (–)ေပးသြားတဲ့
အတြင္းဒဏ္ရာ ။

ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အစမွာ
ႏွလံုးသားရဲ႕ ဆႏဆိုေပမယ့္
အရံႈးမ်ားနဲ႕ က်န္ခဲ့ရမယ့္ ငါ
သိေနခဲ့လည္း ေရွ႕တိုးမိေနဆဲပါ ။

အခုေတာ့
တစ္ေန႔တစ္ေန႔သာ ကုန္ဆံုး
နာရီေတြ ေလွ်ာက္ေနတုန္းမွာ
ငါ့ အလြမ္းေတြ ဆံုးပါ့မလား ။

တကိုယ္ေရအလြမ္း

ခ်စ္ရတစ္ရက္
လြမ္းရက္တစ္ရာ ဆိုစကား
ငါ့ကို ထိုးစစ္ဆင္ေနေရာ့လား ။

စုထားတဲ့ကဗ်ာမွာ
မုသားရယ္မပါခဲ့လည္း
အမ်ားအျမင္မွာ အပ်င္းေျပေပမယ့္
ခံစားရသူ ရင္မွာ
တကယ္ လြမ္းနာက်ေလေပါ့ ။

အလြမ္းဓာတ္ခံရိွေလလည္း
ကြၽမ္းသမွ်တိုင္းက
ႏြမ္းလ်မွာလား ကြယ္ ။

မိန္းခေလးေရ
အသဲကြဲတာထက္
အလြမ္းေတြ စြဲလာေတာ့
ႏြမ္းရမွာေတာ့ ေၾကာက္တက္ၿပီကြယ္ ။

အရွိအတိုင္း

ခ်စ္သူ
ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတာေတာမွာ
သစာေၾကာလည္း မွီထားခ်င္ရဲ႕ ။

ခ်စ္သူ
ႏွလံုးသားရဲ႕ နံရံမွာ
အရံႈးသမားဆိုတ့ ကဗ်ည္းလည္း မထုိးခ်င္ခဲ့ ။

ခ်စ္သူ
ေ၀းေနခ်ိန္မို႕ အေတြးရယ္ ပိုမိခဲ့
ငါ စိုးရိမ္ေနတာသိရင္
တမ္းတခြင့္ေတာ့ ေပးလွည့္ပါ ။